Powrót z Krainy Ciemności

W księstwie Węgierskiej Góry – małym zameczku – mieszkali Płoniacy (2 siostry i 3 braci).
Na terenach Księstwa były lasy, góry i urodzajne pola nawadniane wodą z wodospadu. Ponadto, Płoniacy mieli wielu poddanych, których traktowali w sposób poniżający, agresywny i ograniczali im prawa. Gromadzili bogactwa z ciężkiej pracy poddanych, nie dając wiele w zamian. Swoim próżniactwem, rozrzutnością i chciwością doprowadzili do tego, że dni upływały im na wzajemnych kłótniach, ciągłych pojedynkach, grach, ucztach zakrapianych gorzałką i paleniem lulek.
Z góry Romanki Płoniaków obserwowały dobre księżniczki Sylwita i Justita. Księżniczki patrzyły na poczynania Płoniaków pełne trwogi. Zwróciły się do swojego ojca – Lechopluta – i brata – Krystoriana z prośbą o pomoc.
– Ojcze, bracie! Co robić?
I ojciec Lechoplut usłyszawszy tę historię dał radę swoim córom:
– Moje córy! Mówię Wam – tam są 4 komnaty. Pierwsza komnata jest ich własnym SZAMBEM. Gdy przyznają się do swoich złych zachowań, przejdą do komnaty drugiej – ODDANIE – z prośbą o pomoc w wyjściu z tego szamba. Do komnaty trzeciej – WYBACZENIE – przejdą wybaczając sobie i innym dziadostwa i z ulgą przejdą do komnaty czwartej – DOROSŁOŚĆ – ucząc się poruszać w świecie dorosłych. I tak oto po przejściu czterech komnat otrzymają klucz do nowego, radosnego, pokornego życia.
Córy Justita i Sylwita zrobiwszy tak, jak ojciec Lechoplut rzekł, z Płoniakami wyszły na Romankę, a potem do poddanych tworząc nowe, przyjazne, pełne zrozumienia Księstwo Płone.