„W życiu bowiem istnieją rzeczy o które warto walczyć do samego końca”
Paulo Coelho
„Zaw sze trze ba po dej mo wać ry zyko. Tyl ko wte dy uda nam się pojąć, jak wiel kim cu dem jest życie, gdy będziemy go towi przyjąć nies podzian ki, ja kie niesie nam los.
Bo wiem każde go dnia wraz z dob rodziej stwa mi słońca Bóg ob darza nas chwilą, która jest w sta nie zmienić to wszys tko, co jest przyczyną naszych nie szczęść. I każde go dnia uda jemy, że nie dos trze gamy tej chwi li, że ona wca le nie is tnieje. Wma wiamy so bie z upo rem, że dzień dzi siej szy po dob ny jest do wczo raj sze go i do te go, co ma do piero na dejść. Ale człowiek uważny na dzień, w którym żyje, bez tru du od kry wa ma giczną chwilę. Może być ona uk ry ta w tej po ran nej porze, kiedy przekręca my klucz w zam ku, w przes trze ni ciszy, która za pada po wie czerzy, w ty siącach i jed nej rzeczy, które wy daja się nam ta kie sa me. Ten mo ment is tnieje nap rawdę, to chwi la, w której spływa na nas cała siła gwiazd i poz wa la nam czy nić cu da. Tyl ko niekiedy szczęście by wa da rem, naj częściej trze ba o nie wal czyć. Ma giczna chwi la dnia po maga nam do kony wać zmian, spra wia, iż rusza my na poszu kiwa nie naszych marzeń. I choć przyj dzie nam cier pieć, choć po jawią się trud ności, to wszys tko jest jed nak ulot ne i nie po zos ta wi po so bie śla du, a z cza sem będziemy mog li spoj rzeć wstecz z dumą i wiarą w nas samych.
Biada te mu, kto nie podjął ry zyka. Co praw da nie zaz na nig dy sma ku roz cza rowań i ut ra conych złudzeń, nie będzie cier piał jak ci, którzy pragną spełnić swo je marze nia, ale kiedy spoj rzy za siebie – bo wiem zaw sze do gania nas przeszłość – usłyszy głos włas ne go su mienia: „A co uczy niłeś z cu dami, który mi Pan Bóg ob siał dni two je? Co uczy niłeś z ta len tem, który po wie rzył ci Mis trz? Za kopałeś te da ry głębo ko w ziemi, gdyż bałeś się je ut ra cić. I te raz zos tała ci je dynie pew ność, że zmar no wałeś włas ne życie.”Paulo Coelho, Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam
Długo ociągałam się z napisaniem podsumowania mojej pracy w grupie terapeutycznej I stopnia dla kobiet współuzależnionych…aż nastał nieubłaganie ten dzień.
Data 20 listopada 2012, to od dzisiaj data znamienna, wyznaczająca nowy cykl mojego życia…Zdałam sobie sprawę, po raz kolejny, że nic w życiu nie dzieje się bez przyczyny…
20.11.2012 to data zaproponowana przez moje kochane terapeutki: Ewę i Anię…ale wróćmy do początku…
Może zabrzmi to nieskromnie, ale tak dzisiaj doznałam odkrycia, olśnienia, z nieskrywaną dumą chciałabym podziękować Tobie Beatko, za to jaką Jesteś NIEPOWTARZALNĄ KOBIETĄ!!!
Patrząc wstecz wykonałaś kawał dobrej roboty ze sobą. Nauczyłaś się kochać siebie i akceptować taką jaką jesteś ze wszystkimi swoimi zaletami i wadami. Uzmysłowiłaś sobie, że już sama nie dasz rady dłużej żyć w cieniu innej wydawało się, że bliskiej Ci osoby.
To Ty mozolnie, z wielkim trudem, krok po kroku walczyłaś: najpierw ze swoim bólem, przerażeniem, bezsilnością, lękiem, wstydem, rozgoryczeniem, cierpieniem, złością, nienawiścią.
Ostatnim krzykiem rozpaczy, resztkami sił podjęłaś walkę o odbudowanie poczucia własnej wartości.
Sama dokonałaś wyboru terapii…najpierw terapeuty, następnie terapii dla kobiet współuzależnionych do grupy edukacyjnej w Katowicach/luty-lipiec 2010/, poprzez grupę AA działającą przy kościele ewangelickim w Katowicach. Po skończonej terapii edukacyjnej ciągle szukałaś Siebie…Doceń Swoją pracę jaką wykonałaś: walka o miłość małżeńską zakończona…rozwodem, walka o dzieci, o dach nad głową dla siebie i dla nich, o ich bezpieczeństwo, o wsparcie psychologiczne dla dzieci, jednocześnie kończąc studia podyplomowe, zmianę miejsca pracy…Tyle zmian, zmian których zawsze się bałaś, lękałaś, bo szukałaś stabilizacji, poczucia bezpieczeństwa, niezależności finansowej, ale i miłości. Panicznie bałaś się samotności…Twoja Terapeutka indywidualna Ania zaproponowała kontynuację terapii na grupie pogłębionej I stopnia w Ośrodku Uzależnień w Siemianowicach. Odważnie podjęłaś to wyzwanie…i tak od września 2011 odkrywasz u siebie nowe pokłady do przepracowania…Najpierw poraniona, przerażona, pełna obaw, nie potrafiąca pozbierać myśli, nie radząca sobie ze swoimi emocjami, uczuciami, nie potrafiąca nazywać swoich potrzeb, nie umiejąca stawiać granic, pokonywałaś wstyd, odnajdywałaś swoje wewnętrzne dziecko, które uczyłaś się oswajać, opiekować się nim i akceptować ( obóz terapeutyczny w …., 2011). Uspokoiłaś się, nabrałaś dystansu do siebie, nauczyłaś się śmiać ze swoich słabości, cieszyć się ze spontanicznych reakcji, każdego dnia uczysz się nazywać swoje uczucia, potrzeby, okiełzałaś swoją samotność, złapałaś kontakt ze sobą.
Beata
obóz terapeutyczny Żytna, wrzesień 2012
Nieustannie nabierasz nowych doświadczeń w komunikacji międzyludzkiej/warsztaty „porozumienie bez przemocy” wg Rosenberga, 6 i 20 październik 2012/. Jaka jesteś silna, odważna w dążeniu do celu, osiągnęłaś zamierzony cel: SPOKÓJ…Codziennie każdego dnia odzyskujesz odwagę, WIARĘ w siebie, w swoje możliwości, stawiasz sobie nowe wyzwania. Ucząc się cierpliwości z pokorą oczyszczasz swoje poranione serce ze swoich słabości, modląc się o dar wybaczenia wszystkim swoim winowajcom…
Przed Tobą droga pełna radości z pracy nad wybaczeniem, asertywnością, nadopiekuńczością, komunikacją międzyludzką, realizacją swoich marzeń…czego Tobie z całego serca szczerze życzę!!!
Dziękując Wam Kochane za atmosferę, za Waszą obecność, za wsparcie, za motywowanie mnie do pracy, pragnę podziękować Wam tym darem z drzewa życia-
jabłkiem, które sobie wybrałam na obozie, a dzisiaj moim marzeniem jest, aby tak jak dla mnie, jego barwa, smak, zapach dało Wam siły do walki o odzyskanie swojej godności, szacunku, poczucia swojej wartości poprzez miłość Siebie i bliźniego.
Beatka
Katowice, 20 listopada 2012